Portret: wulp, de trekvogel die baat heeft bij de suppletie van de Galgeplaat en Slikken van den Dortsman
Veel beschermde kustvogels hebben baat bij de suppletie van de Galgeplaat en Slikken van den Dortsman. Iedere nieuwsbrief lichten we een soort uit die profijt heeft bij het ophogen van de voedselrijke slikken en zandplaten. Deze editie: de wulp, onmiskenbaar door zijn fluitende roep en kromme snavel.
De wulp, die wijst naar zijn gulp. Dat is wel het meest bekende ezelsbruggetje om de wulp te herkennen aan zijn kromme naar beneden wijzende snavel. Ook zijn kenmerkende fluitende roep is tot over honderden meters over het Zeeuwse wad te horen.
Het is een vertrouwd geluid voor wie graag bij laag tij over de zeedijk wandelt of fietst. Wie eenmaal een wulp herkent, zal bijna overal langs de laag waterlijn wulpen spotten. Want met zijn lange bestek voelt deze grootste steltlopersoort zich prima thuis in de Zeeuwse deltawateren.
Rijk gedekte tafel
Bij laag water is de wulp vaak te vinden op de voedselrijke delen van de Galgeplaat en Slikken van den Dortsman om aan te schuiven aan een rijk gedekte tafel. Wadpieren worden vooral op de tast uit het slik geplukt, maar ook krabben, schelpdieren en kreeftachtigen gaan er wel in.
Hoewel de wulp het hele jaar door te vinden is in de delta, zien we de grootste groepen in de wintermaanden. Grote groepen uit het hoge noorden, tot ver in Rusland, verlaten hun broedgebieden om hier de winter door te brengen en op zoek te gaan naar voedsel.
Hoewel het aantal overwinterende wulpen nog steeds licht toeneemt, neemt het aantal broedparen in Nederland juist af. Broeden doen ze overigens vooral in het oosten van Nederland.
Het verdwijnen van heide en hoogveen en intensivering van de landbouw vormen de voornaamste oorzaken voor de achteruitgang van het aantal broedparen van de wulp. Als wegrestaurant dat 2 keer per dag open is onder invloed van getij, speelt de Oosterschelde daarom een cruciale rol voor de wulp. Daarom is een open verbinding met getijdennatuur van internationaal belang.