Kanaalkijkers aan het woord: ‘Het kanaal heeft een speciaal plekje in mijn hart’
Door de werkzaamheden aan het Julianakanaal heeft Limburg er een nieuwe attractie bij. Niet echt natuurlijk, maar op een zonnige dag lijkt het er wel op. Het is een komen en gaan van mensen die even stoppen om de bodem aandachtig te bekijken.
Voor sommigen roept het kanaal bijzondere herinneringen op. Verschillende voorbijgangers delen hun ervaringen met het ongewone tafereel: een leeg Julianakanaal.
Sommige mensen die zowat naast het kanaal wonen, komen bijna dagelijks even naar de werkzaamheden kijken. Maar Roel Hermans uit Sittard zag de bodem in het weekend van 12 oktober pas voor het eerst. 'Ik kom net terug van vakantie. Ik ben een paar weken in Griekenland geweest. Het nieuws over het kanaal heb ik daar op de voet gevolgd, dus ik was heel benieuwd.'
Het hart van Hermans gaat sneller kloppen bij het zien van de werkzaamheden. Hoewel hij inmiddels met pensioen is, werkte hij jarenlang als calculator in de bouwsector. 'Ik vind dit prachtig om te zien. Toen ik klein was, ging ik altijd bootjes kijken vanaf de sluis bij Born. Dus het kanaal heeft een speciaal plekje in mijn hart. Volgende week kom ik weer langs.'
Kanaalzwemmers
Afgelopen weekend was het ook voor Jan en Lilian uit Grevenbicht de eerste keer dat ze een droog kanaal zagen. 'Ook wij zijn net terug van vakantie. We hebben 5 weken in Frankrijk doorgebracht met de caravan. We waren zo benieuwd!' Het stel heeft al veel bijzondere momenten op deze plek beleefd. Terwijl ze langs het kanaal wandelen, komen er verhalen van vroeger naar boven.
'Als kind zwommen we heel vaak in het kanaal, daar hebben we allebei fijne herinneringen aan.' Veel mensen die even naar de werkzaamheden komen kijken, zijn verrast bij het zien van het kanaal. Ze verwachten dat het veel dieper is.
Zo ook Jan: 'Ik kan me herinneren dat vroeger sommige kinderen van de brug sprongen. Achteraf gezien is dat best wel gevaarlijk.'
Het perfecte plaatje
Terwijl Jan en Lilian hun weg vervolgen, maakt een voorbijganger uit Brabant de mooiste foto’s van het lege kanaal. 'Mijn zus woont hier en ze vroeg me of ik een leeg kanaal wilde zien', vertelt de passant. 'Tja, dan hoef ik niet lang na te denken. Met een mooi herfstzonnetje leg ik het vast op de gevoelige plaat. Ik ben hier samen met mijn zoon die bij het waterschap werkt. Hij vindt dit dus ook reuze interessant.'
Weinig rommel
Veel mensen die even stilstaan op de Obbichter Brug zijn opgegroeid in de buurt. 'Je weet niet beter dan dat het kanaal vol is. Dan is het wel heel bijzonder om te zien hoe die bodem eruitziet', vertelt Mirjam Bogie uit Buchten. Samen met haar man Frits komt ze bijna dagelijks even naar het project kijken. 'Het valt ons op dat er best weinig spullen in liggen, in ieder geval minder dan verwacht.'
Meer aandacht voor veiligheid
Langs het hele traject waar gewerkt wordt, zijn nu hekken geplaatst. 'Dat was de vorige keer toen het kanaal droog stond wel anders', herinnert Frits zich. 'Toen kon ik gewoon in het kanaal lopen. Nu is er veel meer aandacht voor de veiligheid. En dat is maar goed ook.'
Winter van ‘63
Op de brug komen ook herinneringen terug aan de winter van 1963. Frits denkt aan deze koudste winter van de vorige eeuw. 'Uit verhalen van mijn ouders weet ik dat het kanaal bevroren was en dat erop geschaatst werd. Ik was toen 3 jaar oud. Grote kans dat ik ook samen met mijn moeder op het ijs stond als kind. Maar daar weet ik niks meer van.'
Het Julianakanaal blijft een opvallend project dat niet alleen de aandacht trekt van bewoners, maar ook van mensen verder weg. De komende maanden wordt er hard doorgewerkt om het kanaal in het voorjaar van 2025 weer klaar te krijgen.