Met man en macht: de mensen achter het werk aan het Julianakanaal

‘Ik gebruik mijn gezonde verstand’

Al sinds het begin van het project werkt machinist John Geukes met zijn kraan bij het Julianakanaal. Vanaf een ponton heeft hij de zomer van 2024, al voordat de stremming begon, het slib weggebaggerd bij Sluis Born.

‘Toen er groen licht was om het project op deze manier aan te pakken hadden we 10 weken de tijd om zoveel mogelijk bagger eruit te halen’, vertelt John. Dat deed hij dus vanaf het water. ‘We hebben ons keihard ingezet om 2 schepen per dag weg te baggeren, dat is ongeveer 2.000 kuub.

Dit deed hij samen met een ander baggerponton, met zijn collega’s baggerden ze 4 schepen per dag, om zo veel mogelijk slib weg te halen voordat het kanaal droog werd gezet. ‘Het was lastig om de losse drab aan de bovenkant van het slib weg te halen.'

'Er werd ons namelijk gevraagd het drab nauwkeurig laagje voor laagje weg te halen, zodat het zich niet ging verspreiden en de bodem niet lek gestoken werd.’

Nu het kanaal droog staat is de kraan van John op het land gezet. Hij moest er wel even aan wennen. ‘Nu ik op het land zit houd ik me vooral bezig met de afvoer van het slib die weggegraven wordt. Dat doen we met dat grote apparaat daar. Mijn kraan staat er nu bovenop. Al het slib moet in die buis komen en wordt zo in schepen gestort’.

De buis waar John op doelt is een speciale machine die Van den Herik-Sliedrecht heeft laten maken voor het werk aan het Julianakanaal. ‘Hiermee kunnen we schepen die in sluis Born liggen laden, met een hoogteverschil van ongeveer 11 m.’

Het ging niet vanzelf om het slib goed door de buizen te krijgen. Steeds opnieuw heeft Geukes aanpassingen gedaan. Zo is de trechter verhoogd waar het slib in moest. Ook de schermen die het knoeien van slib tegengaan zijn verhoogd. Het slib komt vaak vrij massief en als 1 grote homp uit de vrachtwagens.

Het is maatwerk en vakmanschap om het slib gemakkelijk weg te krijgen. John lacht erom en zegt: ‘Ik gebruik alleen maar mijn gezonde verstand’. John slaapt al die tijd al in zijn hut op het ponton. Dat ligt in het water, iets van de sluis vandaan.

‘Ik slaap van maandag tot en met donderdag aan boord. Op het ponton mis ik mijn kraan wel nu deze er voor het eerst sinds 11 jaar vanaf gehaald is’. Gelukkig kan hij wel elke dag in zijn geliefde kraan aan de slag!

De werkwegen moeten schoon en veilig blijven

Dagelijks rijdt Senna de Groot rond op een trekker over het projectterrein langs het drooggezette kanaal. ‘Het is nodig dat ik de werkwegen schoonhoud waar zoveel dumpers met grond overheen rijden. Dan blijven de wegen goed begaanbaar. Zeker nu er in de herfst regelmatig een bui valt en er kans is op winters weer, wil ik schoon en veilig houden.'

Senna rijdt ook tussen de depots op en neer om materiaal te brengen of te halen. Ondertussen luistert hij in de trekker meestal naar rock of muziek uit de eighties. Senna is ‘in de kost’ op het project, zoals hij dat zelf noemt. ‘Op maandagmorgen ga ik om 04.15 uur van huis en op vrijdagmiddag kom ik weer terug. Ik ben eraan gewend, want door mijn werk zit ik overal en nergens.’

De interesse voor het vak was er al vroeg. ‘Mijn vader is vrachtwagenchauffeur en van jongs af aan ging ik al met hem mee in de wagen. Wij wonen aan een heel rustige weg en als we dan bijna thuis waren ging ik bij mijn vader op schoot zitten en mocht ik de laatste meters sturen’.

Senna is bezig met een opleiding tot kraanmachinist. Hij gaat regelmatig een paar weken de schoolbanken in. ‘Hier op het project kon ik al oefenen met de kraan. Ik heb geholpen bij het plaatsen van het hekwerk’. Elke dag is Senna’s werk anders.

‘Het is een bijzonder project om voor te werken. Ik denk niet dat er veel bedrijven zijn die regelmatig een kanaal droog mogen leggen. Mooi om daaraan mee te werken. Ik zou ook willen zeggen tegen de bewoners hier uit de buurt dat ze veel moeten komen kijken, want dit ga je niet snel weer zien.'

‘We krijgen in het project regelmatig te maken met nieuwe uitdagingen’

Eigenlijk is Fabian Huijbers in dienst bij Boskalis, maar Van den Herik-Sliedrecht zocht nog een extra uitvoerder. Daarom is hij in de zomer van 2024 op het project gestart. ‘Het is een gigantisch project en uniek in Nederland, ik vind het superleuk om daar mijn steentje aan bij te mogen dragen.’

Over stenen gesproken, Fabian zorgt ervoor dat de nieuwe bodembescherming, die bestaat uit bentonietmatten en stenen, op de juiste plek komen en let goed op hoe de stortstenen worden aangebracht. Bovenal houdt Fabian toezicht op het logistieke proces rondom de aanvoer van de enorme hoeveelheid stenen.

Er zijn nog 2 andere uitvoerders. 1 die verantwoordelijk is voor de slibafvoer en de logistiek daaromheen en 1 die verantwoordelijk is voor het profileren van de grond zodat de bentonietmatten en het grind erop kunnen.

‘Het is belangrijk dat het werk goed loopt als je met zoveel mensen tegelijk op een vrij klein terrein bezig bent’, vertelt Fabian. ‘Ik hoop dat alles een beetje meezit de komende tijd. Vooral nu we de wintertijd in gaan.’ Hij houdt goed vinger aan de pols bij zijn collega’s en loopt regelmatig over het bouwterrein om te kijken hoe alles gaat.

Krijgen de mensen wel genoeg aanvoer van stenen en wordt de productie gehaald? ‘Ik merk ook dat we regelmatig in het werk te maken krijgen met nieuwe uitdagingen. Zo troffen we een asfaltlaag aan in de bodem van het kanaal bij sluis Born. Die moeten we dan weghalen.’

Fabian is ook al bezig met hoe we de stortsteenlaag straks gaan afwerken ter hoogte van sluis Born. Daar zal meer stroming zijn van de schepen die de sluis in- en uitvaren. ‘Daarom vullen we op die locatie de holle ruimtes tussen de stenen met beton op. Dat doen we op de bodem en ook voor een deel op de schuine kanten.’

Fabian geniet van zijn werk in de waterbouw: ‘Het is mooi dat je echt dingen maakt, dat je met concrete zaken bezig bent. Natuurlijk staat het hier straks weer onder water en zie je de stenen niet meer, maar ik weet waar ik het voor doe. De bodem ligt er de komende jaren weer helemaal goed bij.’