Biesboschsluizen

Met de Sint-Elisabethsvloed raakte het gebied overstroomd en begon de ontwikkeling van het Biesbosch als een moerasachtig getijdegebied. Halverwege de 19^e eeuw was de Biesboschdelta op haar grootst. Er is dan nog sprake van 1 Biesbosch; de Nieuwe Merwede moest nog gegraven worden.

Getijden in de Biesbosch

2 keer per dag dwong de vloed van zee de benedenloop van de rivieren tot omkeren. De Biesbosch zoog zich vol met water, vooral vanuit het Hollandsch Diep, maar ook via de Merwede. Het water stroomde ongehinderd tot in de achterste plaatsen. 

Zodra het eb werd en het water op zee zakte, voerden de rivieren hun water weer gewoon af naar zee en liep de Biesbosch leeg. De verschillen in waterstand konden tot twee meter op en neer gaan.

Aanleg sluizen om scheepvaart mogelijk te maken

Om ondiepten in de rivieren tegen te gaan en de rivieren bevaarbaar te houden is een sterke stroomsnelheid een vereiste. In opdracht van Ingenieur Jan Blanken zijn de rivieren gestroomlijnd door kribben en de openingen in de Biesbosch afgesloten met dammen. Om scheepvaart toch mogelijk te maken zijn sluizen gebouwd.

Veranderend watersysteem Biesbosch

De Helsluis, Ottersluis en Spieringsluis maken deel uit van het zogenoemde watersysteem in de Sliedrechtse en Brabantse Biesbosch. Het watersysteem van Biesbosch is de afgelopen 200 jaar steeds in verandering geweest. De sluiting van het Haringvliet in 1970 had grote gevolgen in de Biesbosch. 

De waterhoogten en snelheden van de stroming namen daarna sterk af. Kijk voor een indruk van die ontwikkeling op de Topotijdreis van het Kadaster.