Hond op eendenjacht
Een rustige ochtenddienst in mei. We komen net uit Weurt en varen met de RWS27 via het Maas-Waalkanaal richting Heumen. Een tegemoetkomende schipper roept ons met een paniekerige stem op via de marifoon: ‘Ik ben over een hond heen gevaren!’
Wij varen op een paar 100 m afstand van de schipper. Ik pak de verrekijker en kijk in de richting van het schip. Op hetzelfde moment roept de schipper hoorbaar opgelucht dat het allemaal meevalt: ‘Ik zie de hond alweer weg zwemmen!’
Niet bepaald warm
Turend door de verrekijker zie ik op de oever onder een brug 2 mannen en nog een hond. Een van de mannen trekt zijn kleren uit. Met alleen nog een korte rode broek loopt hij naar de waterkant en springt in het kanaal. Een watertemperatuur van 16,5 graden is niet bepaald warm om een stukje te gaan zwemmen. Ik houd de man dan ook goed in de gaten en zie dat hij richting de hond zwemt.
De hond zwemt steeds verder van hem vandaan
De man is waarschijnlijk de eigenaar, bedenk ik me. Hij zwemt achter de hond aan om hem te ‘redden’. Een lastige klus, want de hond zwemt steeds verder van zijn baasje vandaan, achter een paar eenden aan. Telkens als de hond de eenden bijna heeft bereikt, fladderen ze weer weg.
Dit kan zo nog wel even duren. We besluiten om in te grijpen. Met een grote boog varen wij om de hond heen. We zorgen ervoor dat we tussen de hond en de eenden in varen om de hem weer terug te laten zwemmen. Maar de hond wil om onze boot heen. Als dat niet lukt, geeft hij het eindelijk op en maakt rechtsomkeert.
Frisse douche
Inmiddels is de eigenaar tot bij de hond gezwommen. Mijn collega’s staan aan dek klaar om de hond en de man uit het water te helpen. Rustig vaar ik met de RWS27 richting de ‘drenkelingen’. Collega Henk doet een greep in het water en weet de spartelende hond aan boord te hijsen. Eenmaal weer op zijn poten schudt de hond een keer flink en voorziet iedereen van een frisse douche.
Collega Sanne helpt ondertussen de man aan boord. ‘Het is toch wel koud om te zwemmen’, zegt hij. Bibberend stapt hij naar binnen. Van de aangereikte handdoek maakt hij gretig gebruik. Zwemmen in het Maas-Waalkanaal is eigenlijk verboden, maar in dit bijzondere geval geven we hem daarvoor geen boete.
Ik vaar naar de oever onder de brug. De hond springt de kant op en gaat meteen met de andere hond spelen. De man bedankt ons en stapt van boord. Terwijl hij afstapt, wil de hond wéér het water in springen. Snel lijnt de man hem aan en leidt hem van het water weg.
Na een vriendelijke groet varen wij weer verder. De hond kijkt nog één keertje om alsof hij wil zeggen: ‘Dat was leuk!’
